De Nederlandse rechtenstudent Hanine Alnassar (21) nam deel aan de conferentie ‘Het oplossen van Europa’s onvoltooide zaken’ in het internationale conferentiecentrum van Initiatives of Change in Zwitserland. Hieronder doet zij persoonlijk verslag.

Als een van de vijftig jeugdambassadeurs nam ik deel aan de conferentie: “Het oplossen van Europa’s onvoltooide zaken”. Tijdens de conferentie  werd er aan de hand  van verschillende onderwerpen een poging gedaan om een antwoord te vormen op de vraag hoe wij verandering kunnen brengen in Europa.  Daarnaast diende de conferentie ook ter inspiratie om polarisatie aan te pakken.

Dit is van belang gezien er een wanorde in onze samenleving heerst. Denk bijvoorbeeld aan de Brexit die grote gevolgen heeft voor Europa en de vluchtelingencrisis. Politici proberen deze problemen aan te pakken, maar meestal blijft het bij mooie woorden. De daden komen wanneer het te laat is, maar niet als het aan Initiatives of Change ligt.

Tijdens deze conferentie  kregen Europeanen de kans om samen een oplossing te vinden voor deze problemen en ze kregen de benodigde middelen om daad bij het woord te voegen. Om te beginnen werden er allerlei activiteiten en lezingen georganiseerd om ons te helpen verandering te brengen in onze samenleving. In de volgende paragrafen zal ik van elke dag een activiteit toelichten die voor mij bijzonder was.

Vijanden

Om Europa te veranderen werd ons geleerd dat de verandering eerst vanuit onszelf moest komen. De eerste dag van de conferentie spitste zich daarop toe. Een spreker die mij in het geheugen gegrift staat is Dr. Jens Jonathan Wilhelmsen, een Noorse schrijver die na de Tweede Wereldoorlog naar allerlei manieren zocht om vrede te sluiten met de Duitsers. Nu   probeert hij in Noorwegen nieuwkomers te verbinden met autochtone bewoners.

Wilhelmsens  toespraak ging in op hoe je verandering kan brengen in een samenleving waar vertrouwen ver te zoeken is. Dit deed hij door zijn ervaring in en na de Tweede Wereldoorlog te delen met ons. Zo besloot hij na de oorlog om naar Duitsland te verhuizen om de Duitsers persoonlijk te leren kennen. Hierdoor begon hij vertrouwen te krijgen in het volk dat achter Hitler had gestaan.

Zijn advies aan ons was dat we een doel in het leven moeten hebben en dat we, om bruggen te bouwen met de vijand, ons altijd moeten focussen op wat we gemeenschappelijk hebben, in plaats van naar de verschillen te wijzen. Om serieuze veranderingen te brengen moet je altijd naar jezelf kijken, voordat je verder kan met het oplossen van grotere problemen.

(Tekst loopt door onder de foto)

De vijftig jeugdambassadeurs van de conferentie Adressing Europe's Unfinished Business

Aanslag

De volgende dag stond in het teken van polarisatie. Voordat de lezingen zouden beginnen kregen we de tijd om te reflecteren op wat polarisatie voor ons betekent en wat het in onze samenleving doet. Dit was een waardevol moment om stil te staan bij wat dat begrip voor ons inhoudt en te observeren hoe dit verschilt met de ideeën van de andere deelnemers. Ik kwam tot de conclusie dat polarisatie in alle terreinen van de samenleving voorkomt, van het onderwijs, het uitgaansleven en in woonwijken tot in de media.

Een lezing die mij compleet anders liet denken over het aanpakken van polarisatie werd gegeven door Jo Berry, stichter van de NGO ‘Bruggen bouwen voor vrede’ en Dr Patrick Magee, voormalig lid van de Ierse verzetsgroep IRA. Samen vertelden ze hoe ze elkaar hebben ontmoet: Magee is degene die verantwoordelijk is voor de aanslag waarbij  Berry’s vader om het leven kwam, maar uiteindelijk heeft Berry hem kunnen vergeven.

Dit vereiste een vrije geest en veel gesprekken en is daarom het ultieme voorbeeld van het tegengaan van polarisatie. Door proberen te begrijpen waarom de ander handelde zoals hij deed en er samen over in gesprek te gaan, kan men de verschillen overbruggen. Dit inspireerde mij enorm. Ik heb geleerd om voortaan de confrontatie aan te gaan en mezelf in andermans schoenen te plaatsen, ook al handelde de persoon fout. Zo voorkom je namelijk frictie tussen jou en anderen.

Lichaamstaal

Omdat de conferentie in het teken stond van verandering, werd er een mindfulness training gegeven. Ik heb me hiervoor opgegeven omdat ik het belangrijk vind om uit je comfortzone te stappen en bepaalde activiteiten te verrichten die je normaal gesproken niet zou doen.

Voor de training dacht ik altijd dat dit soort activiteiten voor zweverige mensen bedoeld waren. Ik had daar geen ervaring mee, maar toch gaf ik het een kans om mezelf te veranderen. Door de training werd ik losser en was ik niet bang dat ik beoordeeld zou worden. Ik voelde me juist op mijn gemak, omdat iedereen gek deed.

Dit gevoel werd versterkt doordat we allerlei verhalen moesten uitbeelden door alleen ons lichaam te gebruiken. Hierdoor heb ik geleerd dat lichaamstaal een krachtig middel is om jezelf verstaanbaar te maken. Ik heb door deze training geleerd om rust in mijn lichaam te creëren en mijn lichaam te gebruiken om sterker over te komen. Mijn geest is hierdoor vrijer geworden en hierdoor kon ik ook genieten van de kleine dingen.

Ook gaf de conferentie mij  de kans om de verschillende culturen te leren kennen. Er waren zoveel nationaliteiten die elk een persoonlijk verhaal vertelden over hun eigen land en gewoontes. Het maakte de ervaring in Caux compleet. Ik heb veel hechte vriendschappen gesloten en volop genoten van alle mogelijkheden die mij werden aangeboden en de momenten waarbij ik de confrontatie met mezelf aanging. Dit is een ervaring die ik  voor het leven zal blijven koesteren.

Hanine Alnassar

Meer weten? Lees ook het verslag van jeugdambassadeur Emma Cirpka 'Ik heb nog nooit zoveel verschillende mensen uit verschillende landen gesproken'.