Het is 18 juni 2010. De examenperiode is net voorbij en de meeste studenten zijn al naar huis, maar op de campus van Liverpool Hope University is het nog een drukte van jewelste. Hier arriveren uit binnen- en buitenland zo’n 100 studenten die meedoen aan de School for Changemakers.

Dit zesdaagse programma is een idee van drie samenwerkende partijen: IC Engeland, de oecumenische Hope University in Liverpool (Groot-Brittannië), en het aan IC gelieerde trainingsbedrijf ‘Learn to Lead’. Een gemengde en internationale staf heeft een uitdagend programma bedacht dat tot doel heeft om jongeren wat dieper aan het denken te zetten over wat ze met hun (professionele) leven willen doen en bereiken. Het draaide allemaal om ‘vocation’, dat in het Engels zowel beroep als roeping betekent.

De deelnemers konden kiezen uit zes thematische ‘tracks’, die varieerden van politiek, milieu en onderwijs tot maatschappelijk bewust ondernemen en burgerschap in de gemeenschap. Ook was er een speciale track over het gedachtegoed van IC, waar ik aan meedeed. Met behulp van videofragmenten over de beginjaren van de beweging verdiepten we ons in de persoon en overtuiging van grondlegger Frank Buchman. Ook kwamen de ‘traditionele’ thema’s als stille tijd en de vier absolute maatstaven (liefde, zuiverheid, onzelfzuchtigheid en eerlijkheid) aan bod, waar deze groep van zo’n vijftien jongeren op zeer serieuze en betrokken wijze over nadacht en discussieerde. Mijn vermoeden dat zij, als het product van een postmoderne samenleving, aanstoot zouden nemen aan dat woordje ‘absoluut’, kwam dus niet uit!

Een ‘open space’ discussiegroep op het gazon van Liverpool Hope UniversityDe bedoeling van de School for Changemakers was om ‘Caux naar de campus’ te halen. Vandaar dat iedereen de dag kon beginnen met een gezamenlijke periode van stilte en reflectie, en na de plenaire ochtendsessies werd er in kleine groepjes op meer persoonlijke wijze op het thema van de dag ingegaan. Ook was er een interreligieus panel waar een christen, moslim, sikh en hindoe vertelden hoe hun religie hen steunt in hun roeping als changemaker.

De meest gehoorde reactie van de deelnemers was dat het zo bijzonder was om samen te zijn met anderen die, net als zij, een positieve bijdrage aan de wereld willen leveren. Ook tijdens pauzes en maaltijden werden er dus druk ideeën uitgewisseld en plannen gesmeed om samen op lokaal niveau aan de slag te gaan.

Het slotwoord van professor Gerald Pillay, vice-rector van Hope University, benadrukte nogmaals dat het niet alleen gaat om succes en status in het leven, maar ook om waarachtige ontmoetingen en persoonlijke transformatie, ofwel de ‘glorieuze chaos’ van het leven als changemaker.

Tessa Calkhoven

Dit artikel verscheen ook in Ander Nieuws september / oktober 2010.